İlk öğrendiğim, ilk ağzımdan çıkan harf gibisin Anne..
Işığın ve yörüngenden hiç çıkmak istemedim, ama çıktım.. İlk
bana dokunan o pamuk ellerin, mis kokunla seni içime çektim kokunla kal içimde
diye. Dünyanın en büyük derdi gelse sen çözersin, sen halledersin anne.!
Anneannemlerin oturduğu binadaki evimizde musluk değiştirirken seni gördüğümde, her akşam yemek yaparken, yeni taşındığımız evde badana yaparken, işe giderken, bana kıyafetler dikerken, saçlarımı örerken seni her gördüğümde aslında yapman gereken neydi bi türlü çözemedim.
Anneannemlerin oturduğu binadaki evimizde musluk değiştirirken seni gördüğümde, her akşam yemek yaparken, yeni taşındığımız evde badana yaparken, işe giderken, bana kıyafetler dikerken, saçlarımı örerken seni her gördüğümde aslında yapman gereken neydi bi türlü çözemedim.
Tüm bunları yapması gereken sen miydin? Yoksa sen sadece
bana ve bize dair her şeye sadece gönüllü müydün? Yoksa tüm bunların karşılığı mıydı
annelik?
Tüm evin ve bizim hakimiyetimizi senin o minicik bedenin
bunca yıl nasıl kaldırdı? Üzdüklerinde neden ve nasıl susabildin?
Her defasında bıkmadan hayallerimi dinlerken heyecanıma aynı
heyecanla coşkuyla ortak oldun. Onca işinin gücünün içinde her hafta sonu beni
o büyük deneyimim “Çağdaş Yaşamı Destekleme Derneğine” götürdün tam 8 yıl.
Hiç bıkmadın beni dinlemekten. Gözümün ışığını senin, sadece
senin gözlerinde görebildim annem!
Birlikte yaşadığımız en büyük acıda da sana ortaktım! Seni
en yüce annelik sabrına erdiren o makam, o derin özleme sebep ayrılık bizi
dağıtmadı annem , şükürler olsun.. Ağlardın sen, bende aylarca sokakta yanımdan
geçen arabaya dahi bağırdım, bana bir şey olursa annem ne yapar dikkat et diye
diye..
Senin göz yaşın her şeyin önüne geçti sonra. Ve anlamaya
başladım; ne kadar nefesin olduğumuzu, ne kadar bizle yoğrulup aslında tüm
benliğini bize adayarak kendini tamamen unuttuğunu..
Günler, yıllar geçti seni dinlemeye başladım. Dinledim,
sohbetlerine, tüm uyarılarına zaman zaman karşı gelip kırdım ve sonunda
kırıldım! Canım acıdığında kendime üzülmeyi bıraktım sana üzüldüm sonra..
Benden daha acı çektiğini ise ancak oğlum dünyaya geldiğinde anladım.
Sana verebileceğim en büyük hediyem buydu, ancak bu geldi
elimden.. Anneanne oldun iyi mi : )
Seni dinlemediğim her şey için çok pişmanım! Ama sende
pişman ol emi, şarkı söylememe engel olduğunuz için :)
Sizi çok seviyorum güzel kalpli tüm anneler.. Siz en güzel
okul ve en kıymetli hazinesiniz..
💗❤❤
